Door Jaap van Riemsdijk
Het Roze Stadsdorp zorgde ervoor dat er na zes jaar weer een seniorenboot meedeed aan de Canal Parade. Op de boot werden lhbtiq+ – boegbeelden geëerd die het mogelijk maakten dat de huidige queer generatie in meer vrijheid en veiligheid kan leven. Voor dat doel heeft een aantal bootvaarders zich in het verleden ook ingespannen. Het eerbetoon werd door iedereen enthousiast uitgedragen. De sfeer aan boord was opperbest, mede dankzij de inzet van de organisatoren die hadden gezorgd voor een prettige boot, regenboogsjerps, lekkere hapjes / drankjes en een DJ die inspirerende muziek liet horen. Flamingo reisde mee…
Generaties verbinden ons
Initiatiefnemer en coördinator van het bootteam was Niels Wolf, secretaris van het RSA-bestuur. ‘We wilden vooral iconen eren die een belangrijke rol in de roze geschiedenis van Amsterdam hebben gespeeld, zoals Bet van Beeren, Frieda Belinfante, Nico Engelschman, Annemarie Grewel, Erwin Olaf en Benno Premsela. Hun namen en die van recentere voorvechters hebben we in grote letters vermeld op roze driehoeken – ooit symbool van vervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog en later gebruikt als geuzenteken in de strijd voor acceptatie en gelijke rechten van de gay community.
De boegbeelden hebben voor ons de weg vrijgemaakt, wij staan op hun schouders. Het motto van de boot is “Generaties verbinden ons”. Aan jongeren willen we de boodschap meegeven niet achterover te leunen, maar strijdbaar te blijven. Jezelf mogen zijn dreigt in ons land minder vanzelfsprekend te worden en elders in de wereld staat het zelfs sterk onder druk. Gelukkig kreeg de boot veel aandacht, ook van de media. Laten we hopen dat onze oproep niet tevergeefs is geweest.’
10-jarig jubileum
Ter gelegenheid van het 10 – jarig jubileum nam het Roze Stadsdorp Amsterdam (RSA) het initiatief om tijdens de Canal Parade 2025 mee te varen en organiseerde de boot met behulp van financiële ondersteuning van Stichting Pride Amsterdam. De stichting Roze 50+ sloot zich aan. Deze landelijke organisatie richt zich op het verbeteren van het welzijn van oudere lhbtiq+ – ers. Na een intensieve voorbereiding vanuit het RSA vertrokken 45 regenboogsenioren, in leeftijd variërend van 56 tot 80 plus. Er waren 16 ambassadeurs van Roze50+ en/of winnaars van de jaarlijkse Mr. en Mrs. Senior Pride – verkiezing. De overige 29 waren roze stadsdorpers. Lode Wigersma, voorzitter van het RSA, zwaaide de groep uit.
Geluk bij een ongeluk
De boot kreeg startnummer 4, maar door motorpech arriveerde hij een uur later bij de opstapplaats, de kade tegenover het Muziekgebouw aan het IJ. Een geluk bij een ongeluk was dat hevige regenbuien nu voor een groot deel onder een overkapping konden worden getrotseerd.
De deelnemers hadden daar alle tijd elkaar te leren kennen. Judith van Cleeff en Marijke Dankert zorgden voor de ontvangst en reikten regenboogsjerpen uit. Hun samenwerking was efficiënt én liefdevol – een goed verstaander heeft maar een half woord nodig! Judith verdiende haar organisatiesporen ruimschoots bij de gemeente Amsterdam en bij haar activiteiten voor tennisclub Smashing Pink en de Gay Games van 1998.
‘Ik zie nooit beren op mijn weg, hooguit af en toe een heuveltje.’
Marijke is met haar 56 lentes de jongste deelnemer. Ze is nog niet lang aangesloten bij het Roze Stadsdorp. ‘Ik wilde in Oost wat meer roze buurtgenoten leren kennen en ontdekte de RSA-buurtborrel. Dat smaakte naar meer, ik ging naar de stedelijke borrel en daar ontmoette ik Judith.’ In haar werkzame leven begeleidt Marijke mensen met een beperking bij “Ons Tweede Huis” en heeft daarnaast een praktijk voor rouw- en verliestherapie.
Love
Het motto van de Pride 2025 is Love – als beste antwoord op uitsluiting en discriminatie. Piet van der Wiel en Marieke Been die voor de catering aan boord zorgden, kunnen over liefde meepraten. Ze zijn 45 jaar samen en hebben kinderen van 30 en 31. Piet is al een tijd enthousiaste roze stadsdorper. ‘Marieke heb ik inmiddels aangestoken,’ lacht ze. Ook DJ Han Bosman is met haar Anne al vele jaren in love. Han was dertig jaar werkzaam in de theaterwereld. ‘Dat hoofdstuk is afgesloten. Ik ben nu nog stemacteur, maar het gelukkigst word ik van het draaien van muziek.’ Op de boot laat Han vooral queer classics horen die, ook op de kant, uitbundig worden meegezongen. Favoriet is Ich bin wie du van Marianne Rosenberg, uit 1975.
Mr. Senior Pride
Ralph Klein Bussink uit Deventer vaart mee als ambassadeur van Roze50+ in Overijssel. Hij is sociaal gerontoloog en houdt zich vooral bezig met het thema gezond ouder worden. ‘Ik ben al vele jaren op allerlei terreinen actief voor de lhbtiq+ – gemeenschap en nu vooral betrokken bij (zorg)projecten voor roze senioren. Over adequaat omgaan met deze kwetsbare groep adviseer ik ambtenaren en geef ik trainingen aan medewerkers van zorginstellingen. Tot mijn verrassing benoemde Roze50+ me in 2020 tot Mr. Senior Pride van dat jaar.’ Deze onderscheiding gaat naar mensen die zich extra verdienstelijk maken voor lhbtiq+ – ouderen.
Dezelfde eer viel Arno Schouten uit Haarlem in 2024 te beurt. Hij is ambassadeur van Roze50+ in Noord-Holland. ‘Mijn ouders hebben mij altijd gesteund en daarom kon ik me vanaf mijn zeventiende al inzetten voor de queer community. Ik geef tegenwoordig trainingen en presentaties om aandacht te vragen voor de positie van regenboogsenioren.
Daarnaast onderhoud ik de website en de social media van Roze50+.’ Arno is ook betrokken bij de “Roze Salon Haarlem”, een ontmoetingsplek voor lhbtiq+ – senioren.
Iedere dag kan ik dood gaan
Marije Lugtmeijer, ambassadeur van Roze50+ in Drenthe, moest heel vroeg opstaan om op tijd in Amsterdam te zijn. Zij komt uit Elp en houdt zich in haar regio bezig met het bevorderen van lhbtiq+ – vriendelijkheid in zorg- en welzijnsinstellingen. Marije is mede-organisator van een groep regenboogsenioren die maandelijks in Assen bijeenkomt. ‘Op een feestje kwam ik toevallig in contact met Roze50+. Ik liep meteen warm om me voor die organisatie te gaan inzetten. Nou ja, liep…’ grapt ze. Marije heeft al vele jaren ernstige spierklachten en maakt gebruik van een loopfiets.
Haar levensmotto is “Iedere dag kan ik dood gaan, maar ik laat mijn leven daardoor niet bepalen”. Willem Laan is aan boord met een rollator die hij nodig heeft wegens een verbrijzelde rugwervel. Het weerhield hem er niet van op Roze Zaterdag tijdens de Zaanse Regenboogparade mee te lopen. Op kleurige regenboogschoenen die hij ook op de boot draagt. Willem is bestuurslid van de Zero Flags Project Foundation. ‘We laten op zo veel mogelijk plekken de vlaggen wapperen van 71 landen waar homoseksualiteit verboden is en waar gevangenisstraffen, lijfstraffen en soms zelfs de doodstraf worden opgelegd.’
Willem Laan is aan boord met een rollator die hij nodig heeft wegens een verbrijzelde rugwervel. Het weerhield hem er niet van op Roze Zaterdag tijdens de Zaanse Regenboogparade mee te lopen. Op kleurige regenboogschoenen die hij ook op de boot draagt. Willem is bestuurslid van de Zero Flags Project Foundation. ‘We laten op zo veel mogelijk plekken de vlaggen wapperen van 71 landen waar homoseksualiteit verboden is en waar gevangenisstraffen, lijfstraffen en soms zelfs de doodstraf worden opgelegd.’
Dubbele coming out
Van de roze stadsdorpers geniet Mees Kolvoort met volle teugen van de belangstelling op de wal. Openhartig vertelt hij over zijn dubbele coming out. ‘Op mijn negentiende als meisje met mijn eerste vriendin, 50 jaar later als man na mijn transitie. Op die leeftijd was dat best een heftige stap, maar ik dacht: nu of nooit. Hoogtepunt was voor mij de naamsverandering en de geslachtsaanduiding M in mijn geboortebewijs.’ Peter Sas is geraakt door de reacties van de toeschouwers. ‘Als jonge man durfde ik nauwelijks mezelf te zijn, als senior word ik nu toegejuicht!’
Peter is de man achter ontwerp en constructie van de roze driehoeken en werd bij de uitvoering ervan geholpen door Irvin Vrede en Mandy Mitchell. Irvin heeft een theaterachtergrond en dat is duidelijk te zien aan de speelse wijze waarop hij zich op de boot beweegt. Mandy is nog niet zo lang bij het RSA betrokken. Ze zag een oproep in Flamingo om te helpen bij de organisatie van de boot en dacht: yes, dat is iets voor mij. Ook Hugo Lingeman en Johan Meester hielpen het bootteam. Hugo kan niet meevaren wegens verblijf in het buitenland. Johan is wel van de partij en laat met zijn sokken (zie eerste foto bij dit artikel) en shirt zien dat hij voor Flamingo schrijft. Daarnaast heeft hij buttons opgespeld die herinneren aan de in de vorige eeuw gevoerde lhbtiq+ – emancipatiestrijd. ’Ik beschik over een grote verzameling van dergelijke buttons. Een aantal bijzondere exemplaren zijn ondergebracht in een onder het homo-monument begraven tijdcapsule.’
Noodrantsoen
Van de roze stadsdorpers geniet Mees Kolvoort met volle teugen van de belangstelling op de wal. Openhartig vertelt hij over zijn dubbele coming out. ‘Op mijn negentiende als meisje met mijn eerste vriendin, 50 jaar later als man na mijn transitie. Op die leeftijd was dat best een heftige stap, maar ik dacht: nu of nooit. Hoogtepunt was voor mij de naamsverandering en de geslachtsaanduiding M in mijn geboortebewijs.’ Peter Sas is geraakt door de reacties van de toeschouwers. ‘Als jonge man durfde ik nauwelijks mezelf te zijn, als senior word ik nu toegejuicht!’
Meer Foto’s
Via onderstaande knop zijn met dank aan MacSiers Imaging veel meer foto’s van de boottocht te zien:
