Oudere homo’s en lesbische vrouwen kunnen nog lang niet in elke zorginstelling helemaal zichzelf zijn. Ambassadeurs van Roze 50+ zetten zich daarom al sinds jaar en dag in voor het verbeteren van het welzijn van LHBTI-ouderen.
“Als ik bijvoorbeeld ondergebracht zou moeten worden in een christelijk tehuis waar een gedeelte anti-homo is, dan zou ik het afschuwelijk vinden dat mensen niet met mij om willen gaan of niet met mij willen praten. Dat is geen leven meer op mijn ouwe dag, dat doe ik niet.” Zomaar een uitspraak van een homoseksuele oudere man, die duidelijk maakt dat er nog veel werk aan de winkel is.
In Roze 50+ werken ouderenorganisatie ANBO en COC Nederland samen, om het welzijn van lesbische, homoseksuele, biseksuele, transgender en intersekse ouderen te vergroten. Het samenwerkingsverband bestaat al meer dan tien jaar en heeft net een nieuw bestuur en een vernieuwde website.
De ruim zeventig ambassadeurs van Roze 50+ zijn de ogen en oren van de organisatie. Zij zijn de belangenbehartigers bij gemeenten, organiseren bijeenkomsten en maken het thema diversiteit bespreekbaar in onder meer verpleeghuizen. Het nieuwe bestuur wil de vrijwilligers het komende jaar verder ondersteunen om hun werk te kunnen doen.
Aandacht voor de roze ouderen is belangrijk; inverpleeghuizen en zorgorganisaties is diversiteit soms een taboe. “En het gaat niet alleen over LHBTI-ouderen. Ook kinderen die tot de LHBTI-groep behoren en bij ouders op bezoek gaan, worden nogal eens raar aangekeken. Het kan negatieve reacties opleveren, van zowel medebewoners als verzorgenden”, vertelt Roze 50+-ambassadeur Coby Voorn.
Om dat taboe te doorbreken is de Roze Loper in het leven geroepen. Dit keurmerk wordt uitgereikt als een instelling een heel traject heeft doorlopen naar sociale acceptatie en inclusie van LHBTI’ers, bij zowel bewoners als medewerkers. De Roze 50+-ambassadeurs begeleiden dat traject.
In Nederland hebben nu zo’n 120 zorg- en welzijnsinstellingen het keurmerk Roze Loper, elk jaar komen er 10 à 15 bij. Er zijn alleen al ruim 2300 verpleeghuizen in ons land, waaruit wel duidelijk wordt dat er nog veel te doen is.
Roze 50+-ambassadeur Joop Schermer mocht kort geleden een Roze Loper uitreiken aan een verzorgingshuis in Wormer. “Ik kreeg er kippenvel”, vertelt hij. “Corona heeft hard toegeslagen in dit huis, 17 bewoners zijn overleden en veel personeelsleden waren ziek. Iedereen die kon, sprong bij. Zelfs in die situatie hebben ze de ruimte genomen om de Roze Loper te verdienen.” Het gaat volgens Joop Schermer vooral om één ding: gelijkwaardigheid. “Iedereen is hetzelfde. Er zijn geen uitzonderingen.”
Volgens Coby Voorn gaat het niet alleen om ouderen die in een instelling wonen. “Tot corona kwam organiseerde ik een Roze 50+-café, een plek om elkaar te ontmoeten. Ik zag daar zo veel mensen die eenzaam zijn. Dat is een van de grootste problemen voor LHBTI-ouderen die zelfstandig wonen. Ze kunnen hun verhaal niet kwijt, terwijl zij wel de voortrekkers zijn geweest in de homo-emancipatie.” Deze ouderen hebben minder vaak kinderen dan gemiddeld in Nederland en dat vergroot de kans op eenzaamheid.
In december is op initiatief van D66-Kamerlid Vera Bergkamp (inmiddels de Kamervoorzitter) op de begroting van het ministerie van VWS voor 2021 geld uitgetrokken voor ondersteuning van het werk van de Roze 50+-ambassadeurs. Ook vorig jaar kreeg Roze 50+ subsidie van het ministerie.
Lees hier alles over Roze 50+.
