Van 20 t/m 27 oktober 2025 heeft Roze 50+ Ambassadeur Jan Derksen-Wynn Taiwan bezocht om tijdens de grootste Pride van Azië ervaringen uit te wisselen met lokale en regionale LHBTIQ+ activisten van diverse organisaties uit Taiwan en Azië. Dit vond plaats op uitnodiging van het Netherlands Office Taipei (Nederlandse vertegenwoordiging in Taiwan) en de Tonghzi Hotline Association (COC van Taiwan).
Het doel van de reis was tijdens een aantal bijeenkomsten vertellen hoe Roze 50+, met o.a. de Roze Loper, in Nederland ernaar streeft om het leven en welzijn van regenboogsenioren in zorg- en welzijnsorganisaties te verbeteren. Maar vooral ook om ervaringen en ideeën uit te wisselen zodat wij van elkaar kunnen leren. En daarnaast te vertellen hoe de ouderenzorg in de diverse landen georganiseerd is en tegen welke uitdagingen we aanlopen in onze toch wel heel verschillende culturen.
Taipei 101, een iconisch wolkenkrabber
in Taipei, Taiwan.
Op dinsdag vond de eerste bijeenkomst plaats op het kantoor van Hotline. Hierbij waren de Nederlandse, een Duitse en een aantal Taiwanese NGO’s aanwezig. In een korte Engelse presentatie over Roze 50+ en de situatie in Nederland die simultaan in het Mandarijn Chinees vertaald werd was het tijd voor een spervuur van vragen over hoe onze ouderenzorg georganiseerd is en hoe wij met regenboogsenioren omgaan. Natuurlijk kon ik vragen hoe het in Taiwan georganiseerd is.
Omdat de groep aanwezigen voor de bijeenkomst van woensdag veranderd was heb ik tot ’s avonds laat nog een nieuwe presentatie gemaakt.
Ulco Gartner en Jan Derken-Wynn
Woensdagochtend was er een bijeenkomst op het Netherlands Office met als aanwezigen de Nederlandsen en Taiwanese staf van het kantoor en vertegenwoordigers van Australië, en het Verenigd Koninkrijk. Geen activisten maar vooral mensen niet uit de regenbooggemeenschap. Dus een presentatie gehouden over wie en wat wij zijn en wat zijn onze uitdagingen als wij eenmaal regenboogsenioren zijn.
En natuurlijk over Roze 50+ en de Roze loper. Een professor uit Taiwan, gespecialiseerd in oudere homo’s en hun problematiek vertelde over de enorme uitdagingen waar deze mannen tegenaan lopen. ’s Avonds gegeten in de buurt van het Red House, het gay district in het centrum van Oud Taipei.
Donderdag bijkomen en toerist uithangen met een bezoek aan de oudste tempel van Taiwan. ‘s Middags kreeg ik een appje of ik met mensen van Hotline wilde gaan eten in hun favoriete eethuisje. Een belevenis met de originele Taiwanese keuken. Daarna mee teruggegaan naar het kantoor van Hotline waar zo’n twintig enthousiaste mensen bezig waren met het voorbereiden van de protestborden voor de Trans Pride van vrijdag. Prachtige gesprekken gevoerd over onderwerpen als transgender, polyamorie, panseksualiteit en meer met enorm enthousiaste mensen.
Vrijdag het Palace Museum bezocht en me voorbereid op de Trans Pride mars van die avond. Die begon in het Peace Park in een openluchttheater met veel toespraken en optredens van artiesten. Natuurlijk was alles in het Mandarijn Chinees, maar toch raak je onder de indruk van de passie met de strijd voor verbetering.
Er waren ruim 3.000 aanwezigen, waaronder de oudste transactivist van Taipei, ergens ver in de 80 jaar oud. Deze mars is een echt protest, dus heel veel vlaggen, borden, spandoeken en leuzen scanderende mensen. Omdat het verkeer niet stilgelegd wordt, moest de stoet bij ieder rood verkeerslicht stilstaan en bij groen zo snel mogelijk oversteken. Een bijzondere ervaring.
Zaterdagochtend uitgerust van het lopen, het tempo is een slakkengang, dus slopend. Zaterdagmiddag de grote Pride March 13:00 uur verzamelen voor Taipei City Hall. Voor dit gebouw is een laan met een gigantische regenboogvlag op de grond. Wij liepen in de delegatie van de Europese Unie. Wachten tot we gaan lopen. Heel veel kleine open vrachtwagens met DJ’s en muziek en heel luid schreeuwende mensen erop. Meer dan 96 decibel, dus echt enorme herrie. Ruim 130.000 deelnemers. Veel vlaggen, spandoeken, borden.
Dan gaat die stoet door het centrum van de stad. Weer met de exercitie met de verkeerslichten. Gelukkig redelijk droog weer. Wel heeft iedere Taiwanees standaard altijd een paraplu bij zich. Na vijf uur lopen was het festijn voorbij. Moe maar heel voldaan terug naar het hotel voor een date met Netflix en de benen omhoog. Gelukkig moest ik nog even de presentatie voor zondag aanpassen, dus weer een latertje.
Zondagmiddag de grote openbare bijeenkomst
Een forum waar Hotline de situatie van Regenboogsenioren in Taiwan besprak, een activist uit Zuid-Korea haar verhaal deed, de vertegenwoordiger uit Duitsland vertelde en Roze 50+ de Nederlandse situatie toelichtte. Er waren bijna 100 aanwezigen. Uit de zaal weer enorm veel vragen.
Op verzoek van Hotline ’s avonds weer naar hun kantoor gekomen omdat daar vertegenwoordigers aanwezig zouden zijn uit Taiwan, Zuid-Korea, Singapore, Hong Kong, Filipijnen en Duitsland. Weer heel veel enthousiasme, vragen en ervaringen delen.
Conclusie
De omgang met ouderen in Nederland en Azië is totaal verschillend. Daar waar wij in onze sterk geïndividualiseerde cultuur tot op hoge leeftijd zelfstandig willen blijven wonen, waarbij wij zorg kunnen krijgen van thuiszorg en via de WMO, is het daar totaal anders. De ouderenzorg is gefundeerd op de drie generatiezorg. De drie generaties van grootouders, ouders en kinderen wonen bij elkaar en zorgen voor elkaar. Dit is meteen het probleem voor regenboogsenioren. Zij hebben geen kinderen, dus als zij oud worden is er niemand die voor hen zorgt. Taiwan is een maatschappij die in hoog tempo vergrijst.
Oplossingen worden gezocht in zaken als gekozen familie, woongroepen en dergelijke, maar dit staat nog enorm in de kinderschoenen. De Taiwanese cultuur is enorm accepterend naar de LHBTIQ+ gemeenschap. Het is een volledig geaccepteerd deel van de maatschappij. Twee knuffelende jongens in de metro vallen totaal niet op. Tijden Pride heeft de president verklaard dat er nog meer positief beleid komt voor de gemeenschap. Zij lopen heel ver voor ons uit.
In Korea is het probleem veel gecompliceerder. Het overgrote deel van de bevolking is Evangelisch Christelijk en zeer sterk beïnvloed door de sterk anti-LHBTIQ+ gerichte Amerikaanse kerken. Er is een duidelijk beleid gericht tegen onze gemeenschap. Maar uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat we allemaal hetzelfde willen: oud kunnen worden terwijl we de zorg krijgen die we nodig hebben en onszelf kunnen blijven.
Fotoimpressie
Scroll naar recht voor meer foto’s, klik op foto voor groter
